ROOD

Een bundel, een boek , een blogpost per dag waar de werklust vanafspat en die overvloeit met voortvarende projecten, waar elke tuin bloeit en verzorgd wordt gehouden met glunderende lach in de ochtend waar alles ligt vanzelfsprekend stralen vloeit scherpe schoonheid uit mij, maagdelijk geboren ik oogst gemakkelijk het ongeplante, kafloze koren zonder een verloren moment, zonder eenmaal te dralen maak ik onvermoeibaar wat ik maken moet: een bundel, een boek, een blogpost per dag in mijn hoofd in een toekomst die ik hopend zoek door te dromen, die ik tot leven bracht om te verwelken, dus benijd en vervloek ik het wezenlijke, terwijl ik verder wacht

500 milliseconden

Wile E. Coyote boven de afgrond. Het moment tussen reveal en een payoff die ook rampspoed is. Zwaartekracht werkt niet zo, maar besef wel. Geestesmomentum houd je lichaam nog even rechtop. Tot de wending voltooid is en de boodschap die dwars door je heen ging zijn elastiek heeft opgespannen en de katapult weer los is. Dan klapt het in je kop. en valt Coyote.

not to [let it happen]

Let it happen it's so simple Let it happen it's so simple there's nothing you can do als de naaldjes prikken in je hart en je strakgespannen staat, je had verkeerd begrepen wat je wachtte, don't move Let it happen it's so simple there's nothing you can do tenen die trillen en in je zolen graven een kaak die kaakt en klenched als de vuist die in je maag drukt tot een gasp fuck it doet je denken en je haat en giert vol rage en stoot door het doel heen en you don't care get me out of hear Let it happen it's so simple there's nothing you can do de koffie brand it's happening ik wil er nú van af. but is there a way out, anders dan recht voorruit en veelste snel tot the wall en splash en pats en als een vliegje op een voorruit loslaten dat gaat niet - electric fence, electric muscles - waar is een kop die ik verrot aan gort kan slaan: I need to fuck. it. up. Let it happen it's so simple there's nothing you can do it's so simple there's

fail again

Passion and protection and other failures of men and ages where the wine flowed freely A brief history of circulation: We fuck up, we survive. Unseen differences and Misunderstandings Hidden vices groaning from the bearing: they are heavy So let's have some fun, fuck something up. up the tree and up the river. To civilization: fuck flying. let's fail.

Velden

Een enkele olijfboom is alles wat achter bleef, probeer eens electriciteit te proeven, de smaken die we daar in ere plukten in ere te herstellen met aandacht de lege velden weer te vullen je miste toen je trein het was dan niet de laatste maar het was genoeg. later dacht ik vaak op de veranda terug wat hier was geworden was mijn trots tot mijn muziek vergeten zal zijn slechts de enkele olijfboom, de pit

Vallen

En als de storm gaat liggen En ook het nietszeggende daarna En al het denken van niet voor niets was ik voor jou En alle voornemens overboord Vallen met de snelheid Van twintig zoekende vingers

Als

als in het oude griekenland als voor de beschaving naar de knoppen ging als vroeger als toen het nog goed was als de dagen van de helden als de dagen van de schepping en het paradijs als ervoor als er minder mensen waren als er minder domme mensen waren als uit mijn jeugd als ik het voor het zeggen had als iedereen zijn best deed als mensen gewoon goed waren als toen mensen gewoon goed waren als toen we nog geloofden dat mensen gewoon goed waren dan

[not dead yet]

not dead yet, already dying past fear, without triumph as the velvet of the cushion pushes up against my cheek i've made the playlist for my funeral divided up my shit told my password to a close friend I'll tell the truth from the beyond So I play my favourite albums, again hear the final song There's still time There's still time to get acquainted with the carpet and the ceiling to hand hundred dollar bills to strangers to meet the meanest chicks to begin there is so much left to do there is so much left to do there is so much left to do that I can't do; that I won't do not dead yet, already dying past fear, without triumph as the frigid air sucks the work from my bones to choose to choose to choose to do what's left to do to do what's left to do to do what's left to do that'll do. that I'll do.

Zoroasters Zwaluwen

weven wolken wegen Waarover war-like legers Stromen De droom is het leven Te geven in waarlijke strijd Schieten Nijd en wraak wortel Wat dan fraternicide Heeft glorie te bieden Elysian fields? Ecumenische vrede? Waar koepels vielen Verdomt het verleden Laat de schepping

de toekomst is een eiland

Uit de zeestraat steken vijgen Overrijp, gevallen Voor mieren en bodemdieren Die door het ZOAB sijpelend siroop drinken Kwallen bewegen van kust tot kust Op een onkenbare wind Als kogelgewrichten en diabolos Draaien aan de andere kant van de oceaan Orkanen andersom Ook het plastic zal verdronken aarde worden Nieuwe gesteenten En de geologen zullen zijn als mieren Op asfalt

Hier

Hier komt alles samen Leeftijden en talen Stromen en de tijd Zoals elke ochtend De duizendkoppige dauw Verzameld zich Een stil protest tegen verveling Hier moet men niets weten Van de ochtendkrant Bij het sfeerlicht van smartphones Door flesjes Stroomt de waarheid Naar magen en monden Of naar het laagste. En is dat dan kwalijk of heerlijker Dan de geur Van versgebakken brood Die uit afzuigkappen stroomt Als er paden raken Ingesleten aan alle voeten Aan alle mensen In deze verte Vreemd chinese tuin Volgt men de maanden aan hun sikkels Voelt men de zomers aan Hun vlinderslagen Slagen Hier komt alles samen Van kuit- tot kaakspier Van zee tot land en de stad Aan de stad aan de stad Zolang wit en zwart Ononderscheidbaar blijven In absentie Van de maan

laagland; draag mij

1 Ik zet 'm op voor televisie En neer voor het schavot Ik ben de aanstichter, de oplossing Draag mij Ja, wij zullen dragen, zolang u nog spreekt. Ja wij zullen dansen, komt allen, en dans mee! Komt zingen met de draken belagen met verlangen Schatert met de rotsen geheugenloos in de vallei 2 De schrale troostten vulden eerder, niet meer. De bleke morgen vult zich met troosteloosheden tussen de onbegaanbare bergen. Het missen vormt de hoop van de leegte, maar de hoop zalft niet langer. De goot slibt dicht, zelfs naar het laagste punt bewegen gaat niet. Hoop en angst, voor of achteruitgang, ik mis ze niet. Ik mis het genoegen van een voltooide dag. Een ochtend is geen middag. O, ik schater. Draag mij

tweedimensionale verdrukkingsdood

Job spreidt zijn armen voor de donder. Ontvangt en kwaakt verder in formatie! Ontvangen, ja, maar wat? De ganzen kiezen het hazenpad de noordwester zwelt wij zullen zoet zijn met luchtdrukkaartjes en isobaren Met de incarnatie in het kinderzitje voorop neem ik de ventweg uit de wind wieldiep in het kwelwater Job spreidt zijn armen voor de donder. het front stuwt gedrang boven de Waddenzee (dit is geen metafoor) zelfs de zeehonden scholen en de pieren deinden mee

die zal vervallen

ik kijk naar al mijn vrienden en hun botten van kristal naar alle rijstpapieren dieren en de volle teerheid van je lippen die zal vervallen ik zie de huid in schilfers en de huizen zonder glas ik zie de mensen rouwen en vieren wat ooit was met het jade van vergeven dat glittert op je palm die zal vervallen wil ik je omhelzen, wil ik wiegen op een psalm wil ik staren in je ogen samen vieren we de vlammen ik wou dat ik wist hoe we sterven zouden dan hield ik jullie handen alvast voor dan stevig vast dan hield ik in mijn hand die zal vervallen de jouwe die zal vervallen stevig vast

[de aandoening is ernstig]

de aandoening is ernstig ik heb een overtollig been. eet mijn adamsappel ik heb een rib teveel. want hoe kan jij? hoe ken jij mij? (ik ontken een mirakel) aandoenlijke vragen kinderkoppig gesteld. ik plavei de weg naar de hel mij vingers hebben te vaak je kleren uit gedaan. wordt je ongenaakbaar? naakt onaangedaan? we zondigen toch samen neem mijn been om op te staan.

A Trade of Blood

And in the village down below, the drums beat. We are anxious for a feast or a slaughter: the difference fades from sufficient distance. We demand a judgement. He shall judge: the appointed power, interpreter of the guiding light. So I make good company of the pollen-filled air. Juno is kind today of the thunder we do not speak yet it is the thunder we demand. I settle for a wish, imperatives are best left to a commander. I no longer wish to command. Folly of youth: take flight to the rhythm of the beating of the drums resounding in a frightfully pounding heart. O, take flight young ashes, of fires yet to be lit. The flame makes us rise: today is a day of drums. Today shall be a thumping, today he shall judge with words weighing upon our backs with the weight of treasure chests, upon the world with the weight of an axe. An axe strikes a tree. An axe strikes a tree. An axe strikes a felling. This fine fellow, who only yesterday was full of hope now trembles. Each beat of the drums a t

Tijdspiegel

1: Nu ik wil houden van de uren ik houd van het moment verstrijk, vertrijk, verstrijk mijn haren en kam ze minutieus glad ik houd van de dag en van de avond en van de ondergaande zon ik hou van de tocht ik hou van elke stap 2: Moment-opname de tijd verliest nooit je raakt haar zo vaak kwijt je lijkt dement - het ritme van je dagen houd je overeind in een zee vergetelheid - je borst nog niet gezonken voor de volgende teug, de vorige al gewist uit je geheugen. je herinnert je ze allemaal? vertel dat de verpleging: een mooie leugen, een slecht verhaal. ze zei gister nog liefkozend: 'de meesten maken me grijs, maar hij, hij maakt me kaal' de tijd verliest nooit en ook jij bent nog niet verloren we beginnen met geheugentrainers - morgen 3: Morgen hij let op. hij hoort de wijzers maar vergeet de klok. hij leert houden van zijn dromen van de loze stiltes. hij is gespitst, en van schok lossen zijn stof geworden haren op.

[The First Breath]

The first breath is green, the second blue. So we proceed through yellow, green, orange, pink and red. Until the final step: unto the black that stretches without end; an inviting void; a reaching hand of immaterial empty. Then comes the laughter at the rustle of a branch. The path, by a blackbird travelled. The path, which the quenching foot traverses in silent reverie. By the wayside way By the seaside sea The still deep of motionless waves meets the brimming beach black as tar. The sea stills the beach as the beach halts the sea. Only a civilization of the mighty may build upon these shores; would build upon these shores towers tall enough to see the inked horizon curve. To oversee a frozen domain, sneer at its life and decree in cold command with a hand least twice as might as its wielder docks built and a fleet to use them. The sailors breathe: first green and then proceed along the plotted course. They do not dare to look back, meet the blank stares coming thundering

Hold my fingertips through venetian blinds

here the word, the distance there a silhouette's friend far off the ridge the chasm, the bridge the ridge piercing of the echo's light you the bass the snare, the pressure waves the fee .____ __ me

Tat Tvam Asi

De schaduw van de gevels: dat ben ik. De straatkat op de straathoek: dat ben ik. De roker naast de portier, de drinker op het bankje, de bedelende zwerver: dat ben ik. De dolce-kanker-vita: dat ben ik. Het ruisen en de bladeren, de zon, het silhouet; de pannen en de daken, de klinkers, heel de stoep. Ik ben de juiste etiquette, ik ben hoe het moet. Ik ben je echo: van elke stap en lach, van het breken van de bubbels in je zondagmiddagsbad, van het kraken van je bed; ik ben bij elke draai, ik ben in elke nacht. Ik ben de zonsopkomst, ik vang elke dag aan; ik ben de getijden, en ik ben de maan. Ik ben de reiziger: jij ziet mij niet staan. Ik ben altijd op weg, nooit kom ik ergens aan. Ik ben een ademwolk, altijd daar maar slechts te zien bij de juiste temperatuur. Ik verdwijn vanzelf; nooit een zekerheid, altijd een misschien. Ik ben de rat; een verstekeling; de kakkerlak. Ik ben wat kruipt tussen de kieren, wat spookt in de steeg. Ik ben de volwassenheid; ik ben volledig leeg. De valse

in-uit-op-weer

in in de diepte in de diepte, wijsheid in de diepe wijsheid, kom! in de diepe wijsheid komt de zon in de diepe wijsheid komt de zon op de diepe wijsheid komt de zon op wij, hij komt de zon op kom je de zon op? de zon-op op klop hartenklop mijn hartenklop vul mijn hart en klop het vult mijn hart en klopt groei het, vul mijn hart en klop ervaring groet het, vult mijn hart en klopt uit ervaring groeit het, vult mijn hart en klopt uit ervaring groeit het, vul mijn hart! uit ervaring groei, het vult mij uit! ervaring groeit, het valt uit ervaring groeit het uit ervaring, groei uit ervaring! uit uitdelen uit de delen uit de delen, vorm uit te delen vormen uit de delen vorm en eenheid uit de delen! vorm eenheid! de tijd? lozen! uit de delen vormt eenheid het tijdloze begin de delen vormen eenheid, het tijdloze begint vorm en eenheid, de tijdloze begint ineen, hij, de tijd, loost. begin! beidt de tijd, loos, begi

[Vale straatduif]

Vale straatduif Uit de boom gevallen rat Veren, klauwen, lijken, drijven, winden, vat Rijpen rotten trossen Schik en scharrel wat Verslinden, morsen, vossen Hokkenlopers, hoendervreters Buurtbewoners, torendwijlers Studioflitsers' Favoriete wasserettedames Lopende rekeningen Grotgeschrift, omwonende Avondgestrompel in de pijnakker: De ochtend Nog voor de was

Tnx, planet

September 29, 2021

What beauty in the mud pools, what secrets holds the life that blossoms with the trees? To see - to see clearly and with a welcoming hearth - the radiant rain-coated surfaces of so many single leaves, the many slats that make a board, the tiles which together form gleaming roofs. What joy! What joy, to view this macroscopic world! What joy, to feel what cannot be beheld! To see the Spectacle of Nature on its many scales is Man undue. We are born of necessity, yet dream to see the fungal canopies, reaching far and deep; the bustling colonies of burrowers; the nestling insects and microbial wonders; the atmosphere swirling and dancing in gusts; the bacteria building homes in every gut. We would gladly be nailed to the ground in wonder, proceeding no step from where we first catch sight of a simple bush. So hush of all your wants, let the luscious vistas unfold.

Several Serious Cases

Several serious cases have come to my attention of patients who present no overt symptoms of perversion, maladaption, psychosis nor dementia yet nonetheless harbour beliefs which if acted upon, an unlikely but real possibility in my honest estimation, produce non-negligible existential risk. I believe these transcripts provide evidence for immediate concern and resolute action: '... I want to see the world explode to see what's beneath the mantle. I'm insatiably curious, sir, and so determined to find out that I'll gather up galaxies if I need to, build a gravitational accelerator out of supermassive black holes -an intergalactic large earthlike planet accelerator- if you will I'll let as many collide as statistic certainty requires, you know, it's quite fantastic what large numbers can accomplish. To reliably determine the number of pistons in an engine, for example, examining one hundred wreckages will certainly suffice ...' ‘...if it would, full

we, laat

Ik doe het licht uit En geef me over aan de regen Ik laat mijn liefde los En me de adem benemen Ze vraagt: 'weet je zeker dat dit is wat je wilt?' Ik zeg: 'zeker, zeker niet, maar laten we het praten bewaren voor late zomeravonden. Om aan dit donker doorweekte woorden vuil te maken zou zonde zijn van het geweld dat we elkaar aandoen.' Ze vraagt met twijfel en bekoelde woede in haar stem: 'Wordt het ooit nog later, wordt het ooit als toen?` Ik antwoord met mijn armen want al het anders schiet tekort. Zelfs al vormde ik mijn tong, knijpt het in mijn strot. Mijn longen zijn kapot. Gedoofd luisteren we naar wat in mijn keel blijft steken, het duister en de regen.

Voor/Na

1 - golf De aangename lente begint Met strijkt neer op de strandjes Aan tamme zwem-meren voor vissen en zomermens Waar het water laf tegen tenen schurkt Het huishuidelijk water schatert Om wat het is geweest en worden zal Ze hangt mijn hart aan een draadje Ik hou de dobber in de gaten - Onder onverschillig voorbijrollende golven Zondvloeden en diepzee ligt bedolven Het kil aandenken aan onzekere tijden Toen alles nog kon en komen zou Luguber juweel op vergeten boden Allerschoonste necropool: neem mijn rust mee In jou eeuwigheid die blijft als Leeggerotte holte in uitgeharde as 2 - vlam Nu likkebaard de wasem: hij eet adem Een zelfcatalyserend cataclysme Dat van stoffelijkheid hitte maakt De vurige veelvraat is nog lang niet klaar Hij begint slechts te stijgen om als furie neer te vallen De angst te eten uit volgelopen kelen Te verteren tot rook en roet blijven Hangen in het dal en de hoop blijft steken - De enige overlevenden lopen laag over de grond Zwarte holen in de grijsgeworden b

De Man achter de Muur

Vriendelijk maar verveeld Verveeld dus vriendelijk Een praatjesmaker, en passant Tot de volgende klant komt Kijk rond en zing: 'free is the market free are my toes free is a varken free are the hoes' Klapper met de luiken Wacht op de wissel van de wacht De man achter de muur Zal goed slapen, vannacht Zal jij hem herrineren? Weet je nog Van zijn bestaan? Zal jij hem herrineren? Ken je hem Ook zonder naam? De man achter de muur De muur voor de man

De machine

De tanden van het laatste wiel Bijten in zijn scheen Hij zal nog een stap zetten Maar nu, Alleen. Hij weet noch hoe hij lopen moet Noch hoeveel langer hij het ijzer kan verdragen. Hij kijkt omhoog, de straat in, de gevels uit het lood geslagen. Door welke reuzenhand, door welke almacht, welke onwrikbare intentie? Hij vraagt zich af waarom tussen de goedlopende etalages, restauranten en bazaren De machine moet malen en raspen en bijten. Met het laatste tandwiel, in zijn scheen. Hij vreest dat de vellen eraf schrapen Tot ze hangen rond zijn enkel en Het zaagblad zijn scheen doormidden freest. Er is huid in het spel en het spel is net begonnen. Hij kijkt op en hij verbeeld, achter de ramen, op balkonnen, hangend over balustraden Een menigte, zwaaiend.

[De mensen klagen]

De mensen klagen samen over hoe de toekomst is gezoet In koor klinkt 'Kijk niet naar mij' Een monotone melodie

De Welvaart

Het vrede van de welvaart Is dat zij alles geeft waar men om kan vragen En in haar heiligheid onschendbaar Alle onmogelijkheden uitput De vrijgevochten vredesduif is nog hongerig Maar de decennia op een donzen nest Maken haar lui en moddervet De drerrie in haar veren hard uit

De Val

Aangeboorde olievelden sluiten we af De aangename onaandachtzaamheid Komt nog goed van pas Afgeschafte scheidingslijnen halen we aan De verwachtte veronachtzaming Kwam gelukkig net te laat De val is geen vraag, maar een voldongen feit De vraag is hoe diep jij eronder gebukt gaat De onbespreekbare gevallen zijn zo beter af De voortschrijdende inzichten komen sneller aan De waardevaste goederen zakken verder in De glasvezelnetwerken vallen vaker uit De onberekenbare vijand Val je vaker aan Je valt vaker aan

The thrill of the crunch

The thrill of the crunch is Dead grasshoppers and live snails underfoot Moths decaying behind the couch Necks snapping in winter nights Shoulders aching from hours of labour The thrill of the crunch is Alive

Atlas

July 06, 2021

Je wist dat je een drager was ze noemde je geluk maar nu ga je nog voorovergebogen aan volharding stuk maar toch tillen we tezamen wat alleen niet lukt we laten ons verraden en gaan er aan en er aan onderdoor in stilte als de nieuwe maan

Framing

Nieuwe frames en kaders daveren door roodomrande schappen waarin scherp afgeprijst de laatste larven en maden mode wordt geëtaleerd. ze herformuleren vragen waarvan je niet eens wist dat je ze had. Takels en kranen bouwen aan de stad. Perspectieven die verrijzen in glimmend staal en glas. De betonmolens draaien vol kiezels en beschaving dus laten we met specie en plamuur al het mensontwaardigs afsmeren zodat wat ons niet aanstaan ons niet aanstaart. Achter de muren van verbinding en de hekken voor de kinderen spelen halvegaren helmloos op springkussens rodeo. Dat kan toch niet zo? Dat donderend onderonsje waar ik niet naar vroeg heeft voor mij geen verhaal maar genoeg - entre nous.

[In het donkerst van de schaduw]

In het donkerst van de schaduw van de naamloze brug ligt een meisje. Toen ze jong was had ze dromen en nu moet ze proberen te leren leven van wat daarvan gekomen is. In haar hoekje van het donkerst van de halfverlaten brug roepen voetstappen van halfverlaten vreemden herrinneringen op aan avonden na bedtijd en krakende planken onder verdwaalde ouders. Ze tikken als de druppels van de waterklok van de waarzegster die toen ze twaalf was haar hand las en knielde voor de zigeunerkoningin, maar nu regeert ze zelfs de naamloze brug nog niet en ze roept naar niemand en iedereen in het donker 'haal me, of laat me gaan'. De schaduw reageert niet noch de volle maan. De schaduw reageert niet alleen de brug kent haar naam.

Atlantis komt

door de vrije tuinen en het overlopend, voorovergebogen geluk aan de dennen trekken en hangen in het loof over greppels springen en duiken in een sloot alles zonovergoten, alles onder water atlantis komt en uitstel uitstel kan niet later

[Uit beleefdheid]

Uit beleefdheid - om de ander niet te storen - lopen de mensen zichzelf voorbij Zich op de plek ontmoeten Waar wij zijn Zijn wij Verleerd

D.A.R.E.

One day after school I was with the kid who looked cool Thought I was looking real smooth but really playing the fool Barefoot (not by the beach but) by his dads pool, Cause his dad had a pool and my shoes Betrayed I was poor, he knew of course but I'd walked to his place that way too cause That day I was playing at being the same But in a rigged game to take part is to lose Its not that you can't choose But to some you're a tool: you've got your use So, Do you D.A.R.E. Do you D.A.R.E To say no? To weed and to blow To dealers and dope Do you know who you are and do you D.A.R.E. to stay true to your core?

Blijf Splijten

Slaap er zacht doorheen Laat gaan en laat varen De val is niet gemeend Laat zakken laat verzwaren Buiten bonkt het luid gebeuk Genadeloze gebaren De val is niet gemeend Maar goed gezet de fout Ongemaakt gerecht Laat de ledematen koud Geklop van klappen nog ver weg Gewoon gevecht Gewoon gevecht Onschuld om te bewaren De val is niet gemeend Blijf splijten Houd haren

De Wind

Capuchongeklapper, koude wangen, de wind waait de ogen uit m'n haar. Neem een teug, hef de borst, ga goed staan. Ik voel de onzekere wervelingen, zoek steun en steek mijn tenen in het water en loop langzaam - rennen is gevaarlijk - naar de duikplank. Ik spring en ik keer op keer ik spring en ik Ik tol op de wind en worstel met de onzichtbare kolken: grijpen en duwen en verdwijnen en stuwen opvangen en afweren meeslepen en doorsteken Ik geef me over in opperste concentratie en roer met alle ontoereikende macht van jongensarmen de balans uit mijn spieren ik vlieg en ik keer op keer ik vlieg en wij- de wind en ik - samen. ja! rennen ís gevaarlijk.

[The things we do for love]

The things we do for love Aren't pretty Even if the love is pretty enough To launch a thousand ships People can bear a lot Perhaps too much We seek the seemingly remedial dark But find we love fantasy Of wholesome horror and confusion Perhaps we have to bear this But can we bear enough?

stuiterluister

het geluid stuitert van de muren als ik door kromme straten van alledaagse dorpen onbedachtzaam loop ik kijk op van verbazing achter mij een auto haastig maar zijn motor gromt van voor ik zit vast aan mijn oor hij rijdt ongeduldig vlak langs mij ik stap nog net optijd opzij al denk ik niet dat ik anders was geraakt de echo echoot het geluid stuitert van de muren en ik luister

Free people

Free people want Free people cry You try to collect me I love to hide Free people fritter Free people lie Can you come claim us? Help hold back the tide Do lunatics rave good? Is mount everest high? Free people believe Free people fight When do we let go? Whereto do we fly? Will we step back? Will we proceed the last mile? Free people, free people Bind, bind, bind Free people wander Follow the blind

blindzien

Voorovergebogen verken ik hand voor hand de heuvels en valleien van het beloofde land de katholieke beelden breek ik zalvend af wat ze met de beeldenstorm zijn vergeten maak ik af met mijn geweten de heuvels en valleien waarnaar een maandenlange mars ons nog niet kon voeren vind ik blind

Making Licorice

Freeze the Greek rabarber And break out the almanac We're making licorice to break the ancient pact! We've had too many sweets As our knees have gotten weak From sitting, sex and Osgood-Schlatter We laugh, but week by week get fatter Take care of the olives: they bite As we press the season, The session IPA's on sale So can your fruity flavours get us through the night? Take the total war and cherish The warmth of winter's here The poor people's parish press Tells truly: there is nothing to fear We've had a date too many Our packs gone back to fannies For smuggling and outfits With nonfunctional pockets And unnecessary zips Yes you, Newman! You!

[Ik veroer me]

Ik veroer me met het het gonzen Van de wolkeloos klappende donder De fijnvermalen tralienflarden Vang ik in gefladder Van vragende vleugelslagen Ik ben kolk en klok Berijder van tornado's Menner der orkaan In de wervel en de stroom Vang ik de verpulverde droom Slaapkamerdeurwaarde Voor de deugend doezelenden Ik maak visies; ver, woester En jij, jij bent De trouwe heler Van mijn gestolen moment

oh

ongedegen ongedierte opgegeten opgegraven opgedoken opgedragen opgegeven opgegeild ongemerkt ongemak ongeloof ongeluk ongelijk ongeoorloofd ongeldig - doof

Dagen

dit is als de dagen als de dagen van hiervoor als de dagen die ik me nauwelijks meer herinner maar een voor een verloor dit is als de dagen die ik nauwelijks heb geleefd als de dagen dat ik bewust onnozel bleef als de dagen deze dagen als de dagen van hiervoor

Post-post-modern man

-Schidzoid is only a story a label constructed by society for the repression of the ununderstood justified by an imagined norm disguising fear- I just want to drink and smoke eat and fuck sleep and sit live to eat end eat to shit

Een klein voorstel

Doordraaiers en Tegenspelers, Koningen van Zandkaststelen, Dwarsliggers, Vastzitters, Koplopers, Globetrotters Commissarissen en Medewerkers Verstekelingen en Spelbedervers, luistert, hoort mijn voorstel aan beslis rap en u kunt snel weer gaan. U heeft voor alles een verhaal klaar kant en klare prietpraat, gelul en hol geblaat, goed gepraat dat geen gaatjes vult: een geheel gebrek aan benul. Ik stel voor niet te verdwalen in dwaze verklaringen en bezwaren niet te luisteren naar later, noch vroeger maar vandaag, 't klinkt cliché maar wie niet waagt wie niet wint tussen willen en doen ligt alleen het begin: dus laat ons starten. Wie stemt in?

shoot oud

Keer me de rug toe, om niet te vergeten Snij me de borst in, leer mijn longen ontleden Over de daken schreed schaduw, de bode dwaalt door de straten Sluit een pact met me, opdat ik word bezeten De achtervolging tot het plein, het zanderig dorp, verlaten Sluipschuttersdagen, wind en de traagte Spelen in werveling naakt, er is geen tijd om te gaan, we Zijn tweetalig gekomen: maar 1 hart zal ons verlaten Clint-Eastwood-tafrelen, toegeknepen ogen Onbewogen verdeling, tweespaltige streken Doorzeef me met gaten, opdat ik adem Ik kan niets voorkomen, dus laat me Wat vroeg komt verlaten

neo-wa?

Verwerp de aanraakbaarheid Verhevig het ivoor Cacao, cacao, het torentje Koffie, koffie, gauw Verslind de maakbaarheid Verdelg de droom Cacao, cacao, het beilmermeer Koffie, koffie, gauw Waarom die herhaling? Waarom telkens weer? Waarom repetitie? Waarom andermaal? Waarom wederom? Waarom nog eens? Waarom opnieuw? Waarom steeds hetzelfde? Waarom keer op keer Waarom keer op keer op keer Vergeef mij voor de indiën Vergeef gelijk gij ontbeert Vergeef het ijzer Als het heet is.

[De grijze morgen]

De grijze morgen is wederom het teken dat je toestaat thuis te blijven. Al drie dagen deze week belooft je jezelf dat je morgen op de fiets zal stappen, je zweert het zelfs. Nu staat het weer je tegen. Al veel langer verafschuw je grauwe morgens, al vanaf de eerste keer dat je een mindere vijand vond in de druppels. De onwil te vertrekken wordt duidelijk niet wordt veroorzaakt door de regen. Dat de meeste mensen liever een nabije plaaggeest aanwijzen dan op zoek gaan naar de oorzaak van de ziekte is ook jou bekend, zij het meestal van de ontvangende kant. Als jij niet lethargisch ligt te verleppen is het regelmatig jouw privilege door aanstellers aanstellerig genoemd te worden, door hufters hufterig en luilakken lui. Meestal voel je je dan trots, sta je gelukkig boven de uitdelende partij. Maar vandaag haat je de regen, om niet te hoeven weten wat je haat. Soms is een verte groot genoeg om verloren in te raken, dat de afstand in je stort. Maar meestal is de verte slechts bijzonde

De Waan van de Dag

Verslaafd ben je Met Wervelingen van tengere vingers schaven schrapen Schertst de dag Grap de zon Grijp rond maak morgenstaat van morgenstond

Sfeer

De mannen rennen ginder Vroegbeschonkenheidswaan De mannen lachen daar Laveloosheidsverklaring De mannen piesen ginder Van het drinken in de sloot De mannen vallen hier Van het lachen dood De juiste hectiek, het argeloos concurreren De verfijnde verwarring, het goedgepland In staten verkeren Vrienden tussen tegels, we bottelen het samenzijn. Teugen op de fles De vreemde eend, wel in de juiste bijt Smaakt beter Breek de vast, neem met ons Een champagneontbijt zonder glas

Reprografie

We liggen samen in de donkere kamer Ontrafelen We worden er ontwikkeld Eerst was ik lichtgevoelig Nu ben ik Dat niet meer

wij zijn de monsters in de jungle

Er breken palissades, we worden langzaam gek Het regenwoud groeit dichter, meters klimop om je nek Je praat geteisterd kijkt gedeister, voelt koud ijzer in je nek Vaste voeting spoelt ze groeit een kleinere omtrek De wapenwedloop went nooit De late avond stopt terstond En in het donker tromgeroffel en der mortieren symfonie Wat waard rond, wat baart de weerbarstige aarde? Welke demonen bracht zij al voort Vuurtongen tussen fakkeltanden Ongenadig lacht ze, haar boezem kent geen moord Modder wordt een kelk van lucht Ledematen hangen, in je oor zoemt een mug

Two Minutes

December 16, 2020

Traces through the diamond mines We are running out of time Unwaivering the chimneys chime We are running out of time Dancing lights across the sky We are running out of time Folly's fires burning bright We are running out of time Fission hailed the early night We are running out of time Parades of fools denying rites We are running out of time! We are running out! We are running! We are! We! !

Het bos zien

December 16, 2020

Boven twee slinkse kromme takken prijken helderheid en verwarring. Van hun verhangen en vergaan wordt weinig opgetekend. Het lijkt erop dat ze niet worden opgegeten. Boven twee flinke boombasten glijden spreeuwen voorbij. Er glinstert een druppel bomenbloed. Een rups maalt een blad. De broze gelukwens afgewend door zijde en rag Geen spinnen voor het web. Niets dat kruipt of krioelt over de tedere bladen en de tuimelende schaduw. Geschut in de juiste kleuren vind jij bewogen de tweede opulentie in een kluitje. Een commercieel vervolg. Jij verzwelgt en wentelt, belooft en berooft. Wie mag daar wat van vinden? Wij zijn geniepig en jij ook. Wij zijn verziekers en jij ook. Wij zijn grieperige snotteraars, geesteszieke zelfdotteraars. Wij zijn alleen en jij ook. Wij zijn eenzaam en jij ook. Wij zijn niemand en jij ook. Wij zien niemand, jou evenmin. Wij zijn niemand, jij evenmin. Door de geforceerde eindes, over de bogen doorngewas waakt wat was.

Openbaring

December 16, 2020

De aarzeling: zij kent Geslaagde gijzeling Gesels en grendels Het woud omspoeld zij grijpt warrig wortelkluwen schrijnen door de manenschijn de klapgijp komt Donder breekt u open! Heel het helse firmament! Wij staan erop en deinzen bemin u die ons ment De twijfel: hij slaat Heidens ivoor waar is de neergang waar is de torrent Kastijding, kaal gekaffer Kwartels kil en doods Dovenetel; oog van as; stilte voor de storm! Driemaal linksom, viermaal rechts Een twijg uit eden; overwinningsdroom! Iugum ardet, non posset amare Neque salvare Op zandverstuiving is hij stilte De grootste verliezen zijn openbaring

[Dichters zijn saaie mensen]

November 11, 2020

Dichters zijn saaie mensen Die als dichters denken, Als dichters praten, Schijten en schrijven. Zij kakken als dichters en Dragen pakken als Een dichter betaamt. Bloeien op als dichters En als dichters vergaan. Dan zijn er journalisten, rechters, Filosofen en analisten Die graag dichter wilden worden maar Hoe dat te doen niet wisten. Vandaar op zolderkamers 's zondags Graag woorden verkwisten. Dan zijn er dichters voor de doden Wiens rust hun gemoed beter verdraagt. Hun werk slaagt met een instemmend knikje - misschien een traan - Van poëzie blijven ze het liefst ver vandaan.

On gemak

October 11, 2020

De vraat van vermogen De vaat, onvermogen overmorgen, te laat Tel, eet. Telde, at. Tel dat Slaap tevree. Gehaat en gehorigd Haast ongehoord gloor ik de morgen, te gemoed Tel, slaap. Telde, sliep Tel diep Slaap tevree Het uitbaten verzorgen Het uitlaten, de zorgen niet te borgen zonden stok Tel, staf. Tel, straf. Tel, staaf. In driewerf laf Wel haast.

verzelving

verandering is een fout default verzelving het werk groei daargelaten natuurlijk

(ver)anderling

Laat Het vuur Vergieten Gaat Het uur Vernielen Praat blozend Ozonzaadlozing Paart: De penicilline / De pijn De verjaringsverklaring / De lijm De lijdenswegbewandeling / De rijm De rede / De verhandeling Steek Streek Sterk Stek Vrees vers Ver Vijver ijver Ver Diep Drijf er Driet Hoe ik oeverloos verhaal na Verhaal over haar haal Haar strik en stik Heur haar: ik De verlossing / De blik

[Ik ben de ijdele hoop]

Ik ben de ijdele hoop Het wachtende jochie vastberaden De tandenfee te overvallen. Ik ben de ijdele hoop Die stug gelooft in dat wat toch niet Komen zal. De binnenzitter die gelooft Dat voor ze je geheel vergeten iemand Wel moet komen checken of je Nog bestaat al Is het maar je moeder. Ik ben de ijdele hoop Uit noodzaak. Ik betaal de teleurstelling van geen telefoontje terug (na een complimentje en mijn nummer achter te laten voor de serveerster die lief lachte) in termijnen uit. Dan teer ik er op en hoeft zij Niet ongemakkelijk (maar nog steeds te lief) lachend geen 'nee' uit te spreken. Ik ben de ijdele hoop Dat weken niet verstrijken En de zekerheid van hen die Geen hoop zijn maar daad zijn Mij ooit wel moet bereiken.

De Vonkerplas

Is dit de Vonkerplas? Ja dit is de Vonkerplas. Is dit het ellediep water, het vergeten water? Ja dit is het water waarvan men spreekt. Is dit waar de zwaluwen nesten, waar de grazers briesen? Ja dit is dat habitat, ieder weet, niemand vergat. Is dit waar ik in elatie strekte in dat hoogtepunt? Ja dit is waar u strekte, dit is waar u dat hoogtepunt tot leven riep. Dat hoogtepunt van verandering, waar het verleden blijft geleefd en de toekomst reeds geclaimd. Dat hoogtepunt heeft u beleefd, u beleefde het aan de Vonkerplas. De Vonkerplas, waar u zich in het ellediep water stortte en verdronk in de donkere meters die u vond. De zwaluwen zingen er nog van opdat niemand het vergeten kan.

Even. Even rust.

Kersenknarsen klinkt 's avonds laat Door de straat Grommen is te verstommen er is Verdomde donder En verdoemde gloed Alle graven zingen De lieden zijn van slot De beving van de gevels Dreunt een uurtje door De beleving van het even Krijgt een streepje voor Het Slapengaan en De Geestesrust Lucifer's licht Geblust

[Laten we langzaam bewegen]

Laten we langzaam bewegen Als buitenaardse wezens Op verre planeten in versleten leegtes Onweren onder ijle atmosferen Als trage wolkenflarden Laten we langzaam bewegen Opgeven en op alleen de luchtstroom zweven, dromen van verlegen samens Overgoten spiegels oversteken Als trage hartslagen Laten we langzaam bewegen De weelde negeren en opzwepen Er een opsteken op hoop van zege Beven Het is pas verstreken Het is pas gedeeld Het is pas vergeten Het is pas vermenigvuldigd, pas verveeld Laten we de wind doen liggen De klokken laten stoppen met tikken En dansen Hielenklikken Op de laatste maten Van trage nadagen

De Waal is een Vrouw

Zij wast en waant Ik bestast haar schaamteloos Ik ben in haar Zij vleit zich in mijn liezen Liters om me in te verliezen Elke rimpel raakt Mijn kin Zij stuwt met sterke dijen Langs kribben om verhit Met mij te vrijen Maar het water dat van je houd Zal haar weg vervolgen Wat je heeft verzwolgen Zal uitmonden Je denkt We zijn verbonden Je dacht Ze is van mij Maar haar liefde kolkt in rondes

Lach

Vul de gapende graagte Loom Was de diepste vieste Schoon Laaf een dorst Die rivieren tartte Slaag waar dorpen storten Groots Los de laatste lasten Vrij Ken de schiere leegte Vrij Laaf een dorst Die ik niet te laven dacht Met de vrijheid op je hand geschreven; Lach

Klotegoed

De klote is gevreten Morgen al vergeten We eten dagelijks het laatste Avondmaal en staan zonder Met verhaal zonder te weten We geloven we krijgen We beloven we zijn en We hopen en gaan de toekomst Tegemoed de wereld is Voor ons Nog goed

[brommende beesten]

brommende beesten, zij, blikken blaffers, brullende benzinemotoren zijn voor het morgengloren met gloriedromen gekomen gonzende zondebezorgers hopend mee te mogen doen Met de grote prijs, de zoen

Mama, oehoehoe

Oh mama, verlies mij en laat mij Verloren verlaten Oh mama, laat het schieten Al schiet je zelden mis Oh mama, omarm mij en schiet Nu eens tekort Je geeft nu al een tijdje, Hebt teveel voor mij gedaan De wereld is geen strijd Ik hoef niemand te verslaan Alleen maar te verdwalen Oh mama verlaat me laat me Zelf verkloten Zelf verklaren Oh mama, om te leven Moet ik nog te rijk zijn Oh mama, blijf nu bij me

Not "image control seeks self of"