wij zijn de monsters in de jungle

Er breken palissades, we worden langzaam gek
Het regenwoud groeit dichter, meters klimop om je nek
Je praat geteisterd kijkt gedeister, voelt koud ijzer in je nek
Vaste voeting spoelt ze groeit een kleinere omtrek
De wapenwedloop went nooit
De late avond stopt terstond
En in het donker tromgeroffel en 
der mortieren symfonie

Wat waard rond, wat baart de weerbarstige aarde? 
Welke demonen bracht zij al voort
Vuurtongen tussen fakkeltanden
Ongenadig lacht ze, haar boezem kent geen moord

Modder wordt een kelk van lucht
Ledematen hangen, in je oor zoemt een mug

Popular posts from this blog

Several Serious Cases

Tnx, planet

Higher than the ionosphere on some cretinous pharmaceutical