[In het donkerst van de schaduw]

In het donkerst van de schaduw

van de naamloze brug

ligt een meisje.

Toen ze jong was had ze dromen

en nu moet ze proberen te leren

leven van wat daarvan gekomen is.

In haar hoekje van het donkerst

van de halfverlaten brug 

roepen voetstappen

van halfverlaten vreemden

herrinneringen op

aan avonden na bedtijd 

en krakende planken onder verdwaalde ouders.

Ze tikken als de druppels van de waterklok

van de waarzegster

die toen ze twaalf was haar hand las

en knielde 

voor de zigeunerkoningin, 

maar nu regeert ze zelfs

de naamloze brug nog niet

en ze roept naar niemand

en iedereen in het donker

'haal me, of laat me gaan'.

De schaduw reageert niet

noch de volle maan.

De schaduw reageert niet

alleen de brug kent haar naam.

Popular posts from this blog

Several Serious Cases

Several serious cases have come to my attention  of patients who present no overt symptoms  of perversion, maladaption, psychosis nor dementia  yet nonetheless harbour beliefs which if acted upon, an unlikely but real possibility in my honest estimation, produce non-negligible existential risk. I believe these transcripts provide evidence  for immediate concern and resolute action: '... I want to see the world explode to see what's beneath the mantle. I'm insatiably curious, sir, and so  determined to find out that I'll gather up galaxies if I need to,  build a gravitational accelerator out of supermassive black holes  -an intergalactic large earthlike planet accelerator- if you will I'll let as many collide as statistic certainty requires, you know, it's quite fantastic  what large numbers can accomplish.  To reliably determine the number of pistons in an engine, for example,  examining one hundred wreckages will certainly suffice ...' ‘...if it would, full
Read more

Tnx, planet

What beauty in the mud pools, what secrets holds the life that blossoms with the trees? To see - to see clearly and with a welcoming hearth - the radiant rain-coated surfaces of so many single leaves, the many slats that make a board, the tiles which together form gleaming roofs. What joy! What joy, to view this macroscopic world! What joy, to feel what cannot be beheld! To see the Spectacle of Nature on its many scales is Man undue.  We are born of necessity, yet dream to see the fungal canopies, reaching far and deep; the bustling colonies of burrowers; the nestling insects and microbial wonders; the atmosphere swirling and dancing in gusts; the bacteria building homes in every gut. We would gladly be nailed to the ground  in wonder, proceeding no step from where we first catch sight of a simple bush. So hush of all your wants, let the luscious vistas unfold.
Read more

Higher than the ionosphere on some cretinous pharmaceutical

Een gele beer. Of de overblijfselen van een zeer geërodeerde leeuw, ooit vaardig in zandsteen gebeiteld, maar daardoor nu - detailloos - des te derpier. Het ijle begrip dat zich normaliter tot peuterspeelzalen beperkt, ontoereikend maar beschikbaar in het vouwen van de flanellen pyjama's die zich als ongelukkige dieren voordoen, stalt het verstand enkele kilometers van de ingevoerde bestemming. Inbouwnavigatie: een geslaagd project dat met minder goedbedoelde woorden verdraaglijker was geweest. Zoals de mensheid, of de dood. Soms kan motivatie inspiratie zijn Ook duiven hebben zomerwoningen, maar Ryanair niet nodig, tinnenblikjes trekken doodsstralen door de hogere hogere luchtlagen. Daarbinnen een gesprek zoals zo vaak hiervoor, over het leven en films en hoe ze elkaar spiegelen maar zoveel menselijks op het doek ontbreekt: plassen, koken en vooral dat ongemakkelijk moment. -wanneer een hand een boks een knuffel wordt. -wanneer het feestje nog niet gaande is, maar je niemand kent
Read more