we, laat

Ik doe het licht uit

En geef me over aan de regen

Ik laat mijn liefde los

En me de adem benemen


Ze vraagt: 'weet je zeker

dat dit is wat je wilt?'

Ik zeg: 'zeker, zeker niet,

maar laten we het praten bewaren

voor late zomeravonden.

Om aan dit donker

doorweekte woorden vuil te maken

zou zonde zijn van het geweld

dat we elkaar aandoen.'


Ze vraagt met twijfel en

bekoelde woede in haar stem:

'Wordt het ooit nog later,

wordt het ooit als toen?`

Ik antwoord met mijn armen

want al het anders schiet tekort. 

Zelfs al vormde ik mijn tong, 

knijpt het in mijn strot. 


Mijn longen zijn kapot. 


Gedoofd luisteren we 

naar wat in mijn keel blijft steken, 

het duister

en de regen. 




Popular posts from this blog

De Vonkerplas

Is dit de Vonkerplas? Ja dit is de Vonkerplas. Is dit het ellediep water, het vergeten water? Ja dit is het water waarvan men spreekt. Is dit waar de zwaluwen nesten, waar de grazers briesen? Ja dit is dat habitat, ieder weet, niemand vergat. Is dit waar ik in elatie strekte in dat hoogtepunt? Ja dit is waar u strekte, dit is waar u dat hoogtepunt tot leven riep. Dat hoogtepunt van verandering, waar het verleden blijft geleefd en de toekomst reeds geclaimd.  Dat hoogtepunt heeft u beleefd, u beleefde het aan de Vonkerplas. De Vonkerplas, waar u zich in het ellediep water stortte en verdronk in de donkere meters die u vond. De zwaluwen zingen er nog van opdat niemand het vergeten kan.
Read more

Als

als in het oude griekenland als voor de beschaving naar de knoppen ging als vroeger als toen het nog goed was als de dagen van de helden als de dagen van de schepping en het paradijs als ervoor als er minder mensen waren als er minder domme mensen waren als uit mijn jeugd als ik het voor het zeggen had als iedereen zijn best deed als mensen gewoon goed waren als toen mensen gewoon goed waren als toen we nog geloofden dat mensen gewoon goed waren dan
Read more

[Ik ben de ijdele hoop]

Ik ben de ijdele hoop Het wachtende jochie vastberaden De tandenfee te overvallen.  Ik ben de ijdele hoop Die stug gelooft in dat wat toch niet Komen zal. De binnenzitter die gelooft Dat voor ze je geheel vergeten iemand  Wel moet komen checken of je Nog bestaat al Is het maar je moeder. Ik ben de ijdele hoop Uit noodzaak. Ik betaal de teleurstelling van geen telefoontje terug (na een complimentje en mijn nummer achter te laten voor de serveerster die lief lachte) in termijnen uit. Dan teer ik er op en hoeft zij Niet ongemakkelijk (maar nog steeds te lief) lachend geen  'nee' uit te spreken.  Ik ben de ijdele hoop Dat weken niet verstrijken En de zekerheid van hen die Geen hoop zijn maar daad zijn Mij ooit wel moet bereiken. 
Read more